Editoriaal
Hij ligt hier naast mij: nummer 73 van 't zweertdanserke. Het was januari 1987 wanneer het laatste nummer verscheen... Méér dan vijf jaar rustpauze. Zelfs nu nog verwondert het mij, dat de tijd zo snel gaat,.. Maar: wij beginnen er terug aan. Tsjechoslowakijë, het bezoek van de Basken, onze feestavond hebben de groep weer nieuw leven ingeblazen. Nieuwe gezichten en jongere benen brengen alles weer in beweging, 't Zweertdanserke wil daarbij weer begeleiden: u informeren, u erbij betrekken. Op uw medewerking kunnen wij rekenen, dus daar hebben wij geen schrik van... 1993 wordt een aanloop naar het zwaarddans jubileum jaar (!) van 1994!!!
Het is voorbij…
Wel, beste vrienden, laten wij eerlijk zijn! het heeft zweet gekost! Maar dubbel en dik proficiat! want de avond mocht er zijn. Met een bang hart hadden wij enige groepschefs en -cheffinnen uitgenodigd om hun mening te horen en zij waren het er allen over eens: het was prachtig! Had de regie schrik van de duur van het programma (zou men zich' niet gaan vervelen?) dan bleek dit (gelukkig) helemáál niet het geval te zijn. Er waren zelfs toeschouwers, die vroeger of we dat niet eens overdeden, want dan zouden ze niet meer alleen komen, maar met een boel bekenden... De drievoudige regie: Katrien, Marc Dewachter en Renaat verdienen dan ook een pluim voor hun vakkundige dosering. Het feit, dat zij nog heel wat bruikbaar materiaal over boord hebben moeten gooien, laat ons het beste hopen om een volgende maal een nog beter spektakel naar voren te brengen. Wij weten nu, dat wij voor onszelf niet meer beschaamd hoeven te zijn en kunnen dus gerust aan een nieuw spektakel beginnen. Misschien dat wij voor Markina (zie verder) reeds één en ander kunnen in elkaar boksen?
Een bloemekee
Dat hebben Gert en Mare Hanssens zeker verdiend. Zij brachten maar liefst 41 kaarten aan de man (en de vrouw), daarbij ieder ander ver achter zich latend... Gerda Leys deed nochtans ook flink haar best: op haar eentje verzette zij 24 kaarten... Eigenaardig, dat de laatste "terugkomers" zich zo doen opmerken. Geloven zij soms meer in de groep dan de "oude getrouwen"?
Wie gaat er mee?
İ Oye, Renato !, zo klonk opgewekt Felipe Amuxastegi's stem door de telefoon. Opgetogen wist hij ons te vertellen, dat hij al drie vergaderingen achter de rug had en dat nu de kogel door de kerk was en dat men ons verwacht op 13,14,15 en 16 mei in Baskenland. Zonder fout! Men gaat er iets groots van maken, zei hij, en hij ging een brief schrijven, want uit vrees, dat ik alles niet begrijp herhaalt hij alles een drietal keer. En vanuit Spanje kost dat geld.
De brief is er gekomen. En ziehier wat men ginder wenst.
Graag zien zij onze neuzen verschijnen op 13 mei (donderdag) 1993. Zij willen ons die dag één en ander laten zien van hun land.
14 mei (vrijdag) zouden wij optreden met de groep op een Dansfestival Artazi (wat dat betekent is ook mij een raadsel - een baskisch woordenboek heb ik nog niet - komt nog!). Dit in Lekeitio, aan de kust!
15 mei 1993 wil men een festival van zwaarddansen organizeren in Markina. Buitenlanders zouden er ook optreden: een engelse groep (Handsworth misschien?) en wij. Verder een vijftal Baskische groepen. Graag zou men zien, dat de Engelse groep met ons meereist in de bus. Organisatorisch moeten wij dat dus nog voor elkaar zien te krijgen...
16 mei (zondag) 1993 zou dan in Ondarroa een Alerde General plaats hebben met deelname van een tweeduizend (!) Baskische dansers en danseressen, klein en groot. Ook daar zouden wij optreden.
Al met al een héél programma: bepaald aanlokkelijk... Eén en ander houdt in dat wij (zo mogelijk) woensdagnacht (avond) zouden vertrekken en maandag in de loop van de dag terugkomen.
Er zijn formulieren in de maak om na te horen of dit wel mogelijk is. Plies, plies, antwoord zo snel mogelijk (en zo uitgebreid mogelijk) want Felipe verwacht een pozitief antwoord voor het einde van het jaar.
De kosten daaraan verbonden? Afhankelijk van het aantal deelnemers, maar wij schatten op een 5000 frank voor de reis.
Voor alle verdere inlichtingen klamp Renaat vast!
En ja…
Nog festivalnieuws... De organizatie Vierboot (met als drijvende krachten Nicole en Didier Thévenon) organizeert op 17 en 18 april 1993 een eerste "festival” in Hondschoote (Frans-Vlaanderen; u stilaan wel bekend). Deelnemende groepen: Lange Wapper en Javorina uit ... Strání. Waar hebben wij die nog ontmoet? Verder nog een Frans-Kanadese folkgroep.
Dat wil dus zeggen, dat de eerder op die dag geplande aktiviteit (bal en wandeling in de Belgische provincie Luxemburg) verschoven wordt, waarschijnlijk naar eind januari. Maar dat hoor je wel, als je dinsdags je neus laat zien!
Noteren!
En dat is dan zeker goed op tijd: zaterdag 4 september 1993: BAL IN OSSENDRECHT! Wij maken van de gelegenheid gebruik om enkele vrienden bij ons te laten overnachten en de volgende dag met hen de stad of de omgeving te verkennen. Maar wij hebben nog wel even tijd om dat op punt te zetten, dacht ik zo.
Een kattebelletje!
Dat nummer vierentwintig van de zwaarddans doorgaat op zondag 21 maart 1993 zal voor de meesten wel tot het gekende behoren. Dat we bezoek hebben van de Goathland Plough Stots uit Goathland in Yorkshire is intussen ook al wel bekend. Maar voor de vergeters willen wij hier in de vlucht nog even de data herinneren van de officiële oefenstonden! Verplichte aanwezigheid! Afwezigheid op voorhand melden aub! 22 november waren er slechts tien aanwezigen! Voor één. keer zien wij dat door de vingers, gezien de speciale omstandigheden, maar géén verstek meer op
13 december 1992
17 januari 1993
7 februari 1993
28 februari 1993
14 maart 1993
En wat al lang geweten is: telekens van 16.00 uur tot 18.00 uur in het lokaal Aalmoezeniersstraat 66
Overzee
Het verwondert u toch niet dat Lange Wapper ook in de States bekend is? Misschien herinner je je nog dat in 1991 met Trevor Stone een Amerikaan meekwam. Zijn naam? Steve Corrsin. Hij is bibliotekaris en zwaarddanser. Zijn vak bracht hem er toe een bibliografie van de zwaarddans op te stellen. Hij bracht een eerste uitgave (getijpt) in het daglicht. Maar al spoedig werd het hem duidelijk dat er nog heel wat meer items te verwerken waren. Dit bracht hem in kontakt met Trevor en zo met Renaat. Steve deed bij Lange Wapper een rijke oogst op en werkt dan ook hard aan een verbeterde en vermeerde uitgave. Hij was echter ook gecharmeerd door onze zwaarddans en schreef daarover prompt een prachtig artikel in American Morris Newsletter van december 1991, geïllustreerd met een drietal goede foto’s. Steve is een merkwaardig man leest vlot een groot aantal talen: van russisch over frans naar nederlands.
Hij werkt nu half-time en schrijft een boek over de zwaarddans. Steve hoopt de gelegenheid te hebben ons nog eens te kunnen opzoeken en wij hopen hetzelfde!
REDAKTIE: Renaat Van Craenenbroeck
Vleminckveld 29 - 2000 Antwerpen
Tel. (031)33 61 48