Hmm…
Het schaamterood stijgt ons naar de wangen... En al blozend bieden wij, redaktie u, geachte lezers, onze oprechte verontschuldigingen aan. Er is inderdaad weer ruim een half jaar voorbij gevlogen zonder 't Zweertdanserke. En wij mogen niet klagen, dat er niet naar gevraagd werd... Integendeel. Soms sloten wij geërgerd onze oren voor sarkastische opmerkingen. Was het een teveel aan werk? of een saturatie? of werden wij te veel in beslag genomen door andere zaken? Feit is, dat de redaktie er niet toe kwam een degelijk nummer in mekaar te stoempen. Eéntje lag al geruime, tijd half persklaar. Wij voegen het dan ook maar bij dit nummer en zo krijgt u nu een februari-nummer en een verzamelnummer: maart - augustus.
Vanaf september willen wij dan weer proberen alle maanden een ‘t Zweertdanserke in de openbaarheid te brengen. God geve ons de kracht om onze wensen in werkelijkheid om te zetten...
Foto
Negen maart is een erg vroege datum en toen de kou maar in de lucht bleef hangen en het bleef vriezen, dachten velen onder ons, dat het een zware karwei zou worden in 1986. Renaat hield aanvankelijk koppig vol, dat de dooi er kwam, maar zelfs hij begon te twijfelen toen zelfs een week voordien de dooi niet op het weerbericht vermeld werd. Nochtans hadden wij ongelijk: het werd een pracht van een weertje. Geen druppel regen, aanvankelijk wat koud, maar voor de rest mooi open weer. Zo werd zwaarddans nummer 17 weerom een fantastisch sukses. En in de typische atmosfeer van de grote dag waren wij bijna vergeten een groepsfoto te nemen. Toch kwam ze er. Wat wij op de voorpagina zien is het werk van Fons Condes. Of het de foto is waar de meeste zwaarddansers opstaan betwijfel ik. Met goed tellen en veronderstellen kom ik hooguit aan 18 dansers. Toch waren wij met zijn 22en.. Waar zitten de vier ontbrekers? Willen wij met hen beginnen? Wie voorzien was, maar in 1986 ontbrak was Paul De Bie. Met veel moed, met een griep en zijn Maria is hij toch even komen kijken, maar meedansen was er niet bij. Spijtig, Pol, het zou uw achtste keer geworden zijn. Maar volgend jaar een beetje beter oppassen, hee! Wie ook met geen ogen te bekennen is op de foto is Herman Suetens. Hij deed wel mee, zelfs voor de dertiende keer, maar waarschijnlijk had hij last van een plakleerke.. Ge zijt schoenmaker of niet en dat levert bepaalde ongemakken op. Wie ook op de foto in de verste verte niet te bekennen is, is Mark Brijs. Gewoonlijk is hij met zijn kop hoog boven de rest gemakkelijk terug te vinden. Of was hij misschien juist op dit moment zijn beenbellen aan het aangespen? Hij liep voor de zesde keer - zonder bril! - mee in het gareel.
Onze nieuweling Ludo Heylen is ook niet terug te vinden op de foto. Dat kunnen wij nog begrijpen: of hij wist nog niets van een groepsfoto; of hij waagde het niet om bij de befaamde rest zijn plaats in te nemen; of hij was boeken aan het verkopen. Want daarvoor mogen wij hem wel een hartelijk proficiat wensen. Als er iemand met boeken kan leuren, dan is het wel Ludo! Bedankt, Ludo!
Zo, dat was, wie er was, maar niet op de foto voorkomt.
Kop nummer 1 hoort toe aan Stefaan De Raedt. Zo te zien heeft hij een zware opgave gehad die dag: hij moet zich aan ons kartoesj vastklampen om nog te been te blijven. Hij heeft er vier jaar opzitten. Kop nummer 2 hoort toe aan de Witte of deftiger gezegd Wim Deroo (3 j.). Fotogenieke kerel, niet? Achter hem, half bedekt, glimlacht Marc Hanssens. Hij glimlacht rustig, want met zijn zestien jaar deelname heeft hij voldoende ervaring om al dat gedoe te relativeren... Piep, zei de muts, die het hoofd van Katrien Van Craenenbroeck bedekt en tezelfdertijd verborg die muts het kroezelhaar van zwaarddanser Dirk Gerené, die die dag zijn bronzen medajje toegewezen kreeg! Proficiat en nog vele jaren! Zie de maan schijnt door de bomen... Kop nummer 6 is zoals bekend eigendom van Jan Michiels, die nu alweer twaalf keer aan de zwaarddans deelnam. Jan staat altijd breeduit op de foto, of toch niet? Achter Jan gaat een kop nummer 7 schuil. Maar wie is het? Afgaande op gestalte en op dikte kennen wij hem, mits enig voorbehoud toe aan Frank Claes. Eigelijk logisch Jan: 12 keer - Frank 11 keer. Dus korrekt geklasseerd. Annie Hermans rekt haar groepssekretaressenek tot het uiterste om als kop nummer acht in aanmerking te kunnen komen. En het is gelukt! Negen is weer zo’n stille lacher: Jan Leys. Dertien keer - niet opgeven, Jan! Staat hij op zijn tenen of niet? Wij vermoeden, dat Mark Gerené er wel bovenuit komt zonder dat, maar heel zeker zijn wij niet. Zeven jaar doet Mark al mee. Elf is een narrengetal, maar in dit geval hoort het toe aan één van de, dansers van het allereerste jaar: Herwig Bauweraerts. Toch heeft hij maar vijftien keer deelgenomen, en echt niet, omdat hij twee keer te laat kwam of zo... Kop 12 lijkt er wel tussengeplakt, tussen al dat wit gedoe. Kop 12 is Piet Bombeke, geheel en gans. Piet heeft gezorgd voor de organizasie van den dinnee 's avonds en ge ziet het er aan, dat hij zich ten volle bewust is van zijn verantwoordelijkheid. Kop nummer 13 - mogen wij dat nummer wel geven? - behoort met lijf, oor en poten tot de jongere generasie: Erik De Wachter, die voor de derde keer aantrad. Erachter zit volgens ons, veilig en wel, het hoofd verborgen van Frank van den Hof, die dit jaar met brio de doedelzakpartij verdedigde. Achter de pint geniet Mon Westers ervan. Mon kreeg dit jaar zijn zilveren medajje! Wat mij er aan herinnert, dat ik vergeten ben te zeggen, dat Herwig Bauweraerts zijn gouden medajje bijeen danste in 1986. Voor beiden: ekstra proficiat! Blijven lachen, ook al ontneemt een doedelzak u alle zicht; dat is het motto van Rudi Jacobs. Nu alweer vier jaar bij ons aan de slag. Kop 17 en 18 zijn muzikaal begaafd; Erwin Leys is er ook weer vele keer bij. Ditmaal op de doedelzak. En Piet De Gryse leverde weer slag op de trommel. Zou het stuk kop, dat wij nummer 19 gaven toebehoren aan Jempi Vermeulen? Ik denk van wel. Wij hebben tenminste zijn draailier gehoord. Bescheiden lachend als altijd: kop 20 = Jan Vroman. Muzikant, mee op de doedelzak dit jaar. Annemie Brijs is van achter de bar weggelopen om de rechterkant van de foto mooi af te sluiten. Ook weeral zo vele jaren deelname... Blijven nog een aantal koppen in de lagere regionen over: de kleinere zwaarddansers. Nummer 22 (de zwaantjes, zeiden ze vroeger in het Lottospel) is Leo Van Loon, die te pronken staat met zijn twee medajjes. Hij verdiende in 1986 zilver. Ook proficiat Leo. En ok bedankt voor uw narrenprestatie! Kop 23 is ook drie jaar bij ons; Mark Dewachter. Hij moest er in der haast vandoor voor de rest van zijn militere dienst... Wat moeten wij vertellen van 24: Pierre Timmerman. Pierre, proficiat: want gij moet altijd héél hard werken met de zwaarddans... De voordansers zitten er een beetje gespannen bij? 25 (what's in a number?) hoort toe aan Walter Schraeyen, nu al zeven jaar aan de gang (magisch getal!) en 26 is bekend als Renaat Van Craenenbroeck. Muts 27 wordt gedragen door Hilde Vanderlinden, die dit jaar geen fluit speelde, of toch? Muts 28 torent uit boven Lieve - Tuur Van Velhoven. 29 is de verrezen figuur van Mark Van Orshoven - terug van weggeweest... Ge weet wel. Hoeveel deelnames? Kleine kopjes 30 en 31 horen toe aan zwaarddanserkes in spe, respektievelijk Joris Brijs en de jongeheer Roel Westers. Terwijl nummer 32 Saskia Westers vertegenwoordigt en de laatste kop, nummer 33 op het lijf van Karen De Gryse staat. Vwala, zo zijn wij rond.
Wie was er niet bij dit jaar? Uit onze lijst is verdwenen Vince Stevenson, die vol moed naar de eerste oefenstonde kwam, maar die wij daarna niet meer hebben zien opduiken. Koen van den Hof slaagde er niet in dit jaar aanwezig te zijn. Hij zwalpte ergens op zee tussen .... en .... Maar zijn hart is bij ons geweest... Volgend jaar er weer bij?
Bedankt allemaal lieve vrienden en vriendinnen. Bedankt iedereen, die er voor gezorgd heeft dat het weer één groot feest werd. Wij weten het wel, gij vraagt niet naar die dank, maar weet toch wel, dat het zonder u niet zo mogelijk is. En daarom nog eens dank aan allen, die heel bereidwillig en geheel belangeloos een handje toestaken.
Ja, wanneer wordt er eigenlijk voor de achttiende keer gedanst? Knoop hem goed in uw oren, schrijf hem dadelijk op, als ge vergeetachtig van aard zijt: het wordt zondag 29 maart 1987! Laat, hee? Ja, wij hebben een late Pasen te verwachten. Hoop op goed weer dus? Hoop alleszins, maar of dit realiteit zal zijn? Veel kans op regen en ... voorjaarsstormen! In 1981 dansten wij ook op 29 maart. En zoals iedereen weet, is het geen rekord wat betreft laattigheid. Wij dansen immers al twee keer op 1 april. Echt!
Hoe zit het nu met de oefenstonden? Waar wij nu praktisch uitsluitend met geroetineerde dansers te doen hebben, achten wij zes oefenstonden voldoende. Voorwaarde is wel dat iedereen, steeds volle twee uur aanwezig is om mee te oefenen. Wij kunnen dan normaal gezien de dans drie keer doornemen.
Koppen tellen doen wij op
16 november 1986
Uw aanwezigheid is absoluut vereist. Wij hebben speciaal geen bijeenkomst belegd tijdens het lange 1 november-weekend of het volgende eveneens lange 11-november weekend. Dus geen uitvluchten. Trouwens... er is een uitnodiging binnengekomen om volgend jaar naar Italië te komen met de zwaarddans (begin juli) en daarover gaan wij eens praten.
Volgende bijeenkomsten:
14 december 1986
11 januari 1987
1 februari 1987
22 februari 1987
22 maart 1987
om dan de week daarna er in te vliegen!
Een spesiaileke dit jaar? Zou het ons tenslotte toch lukken om de tsjechen hier te krijgen? Er zijn weer kontakten... Maar...
Ja!
Eén ding moet zeker nog dit 't Zweertdanserke in: 11 oktober 1986 gaat weer het jaarlijkse
BAL van de NARREN en het PAARD
door in zaal De Toekomst te Ossendrecht!!! Voor een prettige dansavond: daarheen! En laat het niet gezegd zijn, dat de zwaarddansers hun neus niet laten zien!
REDAKTIE: Renaat Van Craenenbroeck
Vleminckveld 29 - 2000 Antwerpen
Tel. (031)33 61 48