mark schrijf verder

Wat ge hier, buiten het werken met de zwarten, ook gewoon moet worden is dat ze hier op elk willekeurig ogenblik van de dag en de nacht de electriciteit gewoon onderbreken, en dat kan voor enkele minuten zijn maar evengoed voor enkele uren. Als ge U dan even eender welk Europees huishouden voorstelt dan zult ge wel verstaan wat dat soms voor gevolgen heeft.

Zo vrienden allemaal, dat was het voor vandaag. Hopelijk heeft dit briefje jullie een ideetje gegeven van mijn nieuwe leven. Wie geïnteresseerd is in meer nieuws neemt vlug een blad papier en schrijft mij wat nieuws uit Antwerpen. Ge kunt niet geloven hoeveel plezier het doet iets uit Vlaanderen te horen.

Nog vele hartelijke groeten, en kusjes voor wie ze wil, en hopelijk tot schrijfs.

            Uw zwart-werker

                        Mark

P.S. jawel ik heb hier al twee adressen, één op SIAP SERVICES en één op Senoussi SIAP. Awel, van mij moogt ge kiezen, als ge maar schrijft.

******************

Hallo allemaal,

Eindelijk weer eens wat nieuws uit Abidjan. Jawel ik ben hier nog steeds, en als er niets heel onverwachts (en dat wil hier wat zeggen) gebeurd, dan zie ik me niet vlug terug naar Europa komen... toch niet om te werken. Ik moet jullie dus niet meer schrijven dat het mij nog steeds goed gaat, eigenlijk gaat het me hier nog steeds beter en beter. Wat er hier zoal gebeurt?

Verleden week hebben ze in mijn autokoffer ingebroken. Ze hebben al mijn kleren, die ik juist had laten wassen, meegenomen, en ook enkele video cassetten. De dief hebben ze gevonden maar mijn spullen ben ik kwijt.

Juist na mijn vorige brief is mijn zus (ende leermeester) voor een maand op verlof vertrokken. Die vier weken heb ik hier "water en bloed” gezweet, maar het is een ongelooflijke leerschool geweest. Mijn zus, en het leven hier, hebben van mij op een minimum van tijd een keiharde zakenman gemaakt.

Ook buiten de job begin ik hier al goed mijn weg te kennen. Als ik tussendoor enkele uren tijd vind ga ik naar Hotel du Golf of Hotel Ivoire. Dit zijn de mooiste hotels van de ganse westkust van Afrika. Het zijn dan ook de enige plaatsen waar ge u even uit Afrika kunt wegdenken. In Hotel Ivoire, het mooiste, kunt ge winkelen, naar de bioskoop gaan, bowlingen, biljarten, tennissen, zwemmen... zoals bij ons in Antwerpen (ge kunt er zelfs ijsschaatsen). Hotel du Golf, dat enkele minuten buiten de stad ligt, is vooral gekend om zijn uitstekend restaurant (zoals bij ons de Norge - ge betaalt een vastgesteld bedrag en ge eet tot ge erbij neervalt), ook om zijn golfterrein en om zijn wondermooie zandstrand. Daar ga ik gewoonlijk zondagnamiddag windsurfen. ALS ik nog enkele weken kan oefenen word ik lid van de surfklub, die organiseert regelmatig gezamelijke surftochten tot 300 km op de Lagune (een stuk zee dat tot 400 km het land ingaat).

Als ik geen zin heb om tussen de toeristen te vertoeven dan trek ik het binnenland in, naar Grand Bassam. Dit is de vroegere koloniale hoofdstad van Ivoorkust. Daar zijn ook enkele goede restaurants met een mooi strand en ge hebt daar een toffe, gezellige markt, ’k Zal van al deze plaatsen wel eens enkele foto’s laten zien. Om in Grand Bassam te komen moet ge een half uur, drie kwartier, door de brousse rijden. Gelukkig is het een asfaltweg, en als ge dan door die dorpjes rijdt dan kunt ge u goed inbeelden hoe het er bij ons in de Middeleeuwen moet uitgezien hebben. Terwijl ik deze brief aan ’t schrijven was ben ik, per radio opgeroepen om met een Griekse kapitein en zijn vrouw in de stad te gaan winkelen. Daarna ben ik door hen uitgenodigd om aan boord te blijven eten. Deze avond heb ik hen uitgenodigd om een glaasje te gaan drinken... dat wordt weer Sirtaki dansen en Ouso drinken.

Zo, goede vrienden, dat was het weer voor vandaag. Ik ga weer aan het werk. Voor allemaal veel hartelijke groeten en tot schrijfs

                                                                                    Mark

P.S. Forceert jullie vooral niet in het briefschrijven !

Als ik hier niet wekelijks de 'Frut Overzee" kreeg zou ik Antwerpen misschien al niet meer herkennen.

******************

Renaat en andere "Lange Wapper's"

Sorry dat jullie zolang moesten wachten op het tweede nummer van mijn "Gazet van Abidjan" van over de grote plas. Maar vermits ik niet met abonnementen werk wordt mij dat waarschijnlijk ook wel vergeven.

Sorry dat ik jullie met Antwerpen Kermis, persoonlijk en zonder narrepak, in de steek heb gelaten. Een van de volgende maanden passeer ik waarschijnlijk wel eens in Antwerpen en dan zal ik het in hoogsteigen persoon komen zoeken, 'k Had die laatste weken ook zoveel her en der op zolders en in kelders onder te brengen. Aan alle Wappers die mee hebben geschreven op die "Boerse" brief een hartelijk bedankt. Spijtig genoeg waren er stukken bijna onleesbaar, maar als mij na enkele "bollekes" wordt gevraagd om iets te schrijven...

En hoe is het zoal in Antwerpen. Hoe was het met Antwerpen Kermis en op de Rederijkersfeesten? En welke zijn de volgende Wapperse plannen? Is het "Zweerddanserke" failliet of is de 'redaktie in staking? Is er in de groep niemand die in de haven of bij Sabena werkt? Dat zou een gemakkelijke manier zijn om het kontakt met Antwerpen wat nauwer aan te houden. O.a. de CMB komt hier wekelijks in Abidjan. En voor de hostessen van Sabena ben ik ook al geen onbekende meer. Zo, dansende vrienden, dat was het weer voor vandaag. Hopelijk hoor of zie ik binnenkort weer eens iets van jullie.

Intussen stuur ik jullie mijn welgemeende hartelijke groeten

                                                                                    Mark (07 09 84)

 

************************

Voor wie Mark een groot genoegen wil doen en een briefje wil schrijven, herhalen wij' hier zijn adres: SIAP Service - Van Orshoven Mark - 16 BP 668 - ABIDJAN 16 - Ivoorkust. Een "bolleke" insluiten in uw brief wordt zeer gewaardeerd!

ossendrecht

Zaterdagavond 14 oktober 1984. Acht uur. Het orgel schiet in gang... De dans wordt ingezet... Wij zijn nog maar met enkele paren. Wie een uurtje later kwam kon zijn ogen niet geloven!!! De zaal zat stampensvol: wij telden liefst 142 betaalde entrées en voor wie het Ossendrechtse zaaltje kent, weet dat het ver uit zijn voegen barstte. Het Lido (Limburgs Dansorkest) dat ten dans zou spelen was laat, maar toch op tijd om het orgel af te lossen. Modestje liet het afweten wegens ziekte. Spijtig!. Maar waar ze overal vandaan kwamen: Vlamingen, Walen, Nederlanders, Fransen en zelfs Brusselaars! Om de uitersten in iedere windstreek op te noemen: het verst naar net Oosten toe was een muzikant van het Lido, die in de buurt van Maastricht woont; wat het westen betreft was het een komplete verrassing toen een tiental mensen van een bevriende groep uit Duinkerken rond tien uur de zaal binnendoken. Zij hadden er liefst drie uur autorijden opzitten en keerden nog dezelfde avond terug. Uit het Noorden was de verste plaats wellicht Leidschendam; terwijl Laroche het haalde voor wat het zuiden betrof. Dat is een aardig stukje landkaart bij elkaar, of niet? Plezierig was ook, dat wij voor het eerst enkele volksdansgroepen uit het Antwerpse mochten verwelkomen. Wat opkomst betreft was er maar een zielig vlekje: wij hadden minstens alle zwaarddansers verwacht en er waren er eerder bitter weinig Is dat eigenlijk niet schandalig?

Wij hebben in het begin van de avond Leo Van Loon plechtig aangesteld in zijn funktie van officiële nar van de Dansgroep Lange Wapper. Want wij vonden een bal van de Nar zonder nar een beetje moeilijk. Maar wij hadden zonder de nar gerekend Want wie stapte er op een bepaald moment binnen in volle tropenornaat? natuurlijk Mark Van Orshoven. Doodmoe, recht uit het vliegtuig. Maar ge heet Mark of niet en heet ge Mark, dan laat ge u niet kennen. Dus Mark vloog de dansvloer op en de pintjes in!

Het werd een toffe dansavond. Hadden wij sommige jaren wel eens moeite om muzi­kanten te vinden, die afwisselden met het orgel, dan moesten wij nu ons best doen om ook het orgel eens een keertje te laten spelen. En nog waren er muzikanten die niet aan bod kwamen... Sorry, jongens, maar er is nu eenmaal een strikt sluitingsuur in Nederland! Daarenboven was het orgel zo erg ontstemd, dat het op een bepaald moment leek te laten afweten en dat het terwijl het Lido de laatste dans speelde opeens in gang schoot ...

koppen tellen

Zo, de eerste herhalingen zijn ook alweer achter de rug. Er ontbreekt nogal , wat geestdrift. De meesten zijn er zo van overtuigd, dat ze de zwaarddans onder de knie hebben, dat ze het niet nodig vinden op tijd te komen of zelfs helemaal niet komen. Dat getuigt primo niet erg van kameraadschap (wachten is niet plezant) en secundo kan ieder de oefeningen best gebruiken. Denk er aan, vooral als ge denkt niets meer te leren te hebben, komt het er op aan attent te blijven, want juist dan gaat de afwerking aan het slabakken. Dus... een beetje stipter en méér aanwezig voortaan.

Wij hadden het vorige maal al over, dat wij niet meer met 24 zouden aantreden... Nu vernemen wij ook nog, dat Marc Hanssens het voor dit jaar moet laten afweten. Zijn firma stuurt hem voor een half jaar naar de Verenigde Staten. Spijtig Marc met zo’n schone staat van dienst. Maar hopelijk er in 1986 terug bij!

yo - yo

Wij worden er nog gek van: de moravische zwaarddansers komen - komen niet - komen wel - komen toch niet - en ga zo maar verder. Lokaal schijnt er nogal wat bezwaar te rijzen omdat wij een niet erkende volksdansgroep uitnodigen. De groep die wij vragen zijn inderdaad geen "officiële" dansers en blijkbaar heeft men niet veel vertrouwen in hun danskunst... Wij nodigen hen echter speciaal uit omdat wij originele folklore willen en geen choreografische aanpassing.

nog dit:

Ons boek wordt een prachtstuk! 68 bladzijden gaat het tellen. Met maar liefst 48 bladzijden foto’s, vooral uit de jaren 1980, 1981 en 1984. An Bruloot heeft er een prachtig werkstuk van gemaakt. Wat vinden wij er verder in? Een voorwoord van Dr. E. Van Autenboer, stadsarchivaris van de Stad Turnhout, hoofd van de Kempische Schuttersgilden en bizonder bekend met onze middeleeuwse ommegangen (en dus ook met de zwaarddansers, die daarin aantraden). Een nota over de Antwerpse zwaarddans van de hand van Renaat Van Craenenbroeck, met ondermeer een kaart van alle plaatsen in onze gewesten, die in verband kunnen gebracht worden met de reizwaarddans (onderzoek waar wij nu al enige tijd mee bezig zijn in ’t Zw). Ge vindt er ook een Antwerps Zwaarddanslexikon in: een encyclopedie van onze dans en groep. Verder een tabel over 15 jaar zwaarddans met alle deelnemers. En dan reprodukties van oude teksten, archieffotootjes, enz... Hoeveel al dat moois kost? 300 frank voor aktieve Lange Wapperleden en 400 frank voor alle anderen. Bestel tijdig. Beperkte oplage ! ! !