foto
Het wordt alle jaren moeilijker en moeilijker om ze allemaal op de foto te krijgen... Ofwel zijn ze aan de diskussie, of aan de drank, of hebben ze zojuist een héél oude vriend ontmoet, ofwel wachten ze gewoon in de lange rij voor de enige WC van den Hopsack... maar ontbreken doen er altijd een paar!
Omdat het nogal een geharrewar was om iedereen min of meer deftig in de smalte van het straatje geperst te krijgen en de foto (die tussen haakjes het werk is van Vader René Gerené) dus ook navenant is, hebben wij hierboven de koppekens overgetekend en ze een nummer bezorgd, zodat ons nageslacht ons tenminste binnen x jaar met zekerheid op de foto kan definiëren!
Allee, wie staat er nu allemaal zoal op? 1 is het koppeke van Ludo Wellens, wat eigenlijk al te zien was aan de pijp van zijn onafscheidelijke doedelzak. Dat hij muzikant is, wil hij ook laten blijken. Voor Ludo is het de veertiende deelname, zij het slechts vijf keer als zwaarddanser. Koppeke 2 hoort toe aan Jan Michiels. die met zijn negen keer op de drempel van zijn tweede lustrum staat. Drie hebben wij van aan de toog moeten wegslepen (getuige het bierfleske dat hij nog dapper in de hand knelt - het moet altijd geen zwaard zijn!): Koen Van den Hof, nu al goed voor vier deelnamen. Het stuk kop, dat nummer 4 draagt en boven de rest uitpriemt hoort toe aan Dirk Gerené, voor wie het de tweede keer was. Lachend, omdat hij dit jaar niet ziek was en er dus wel bij was, maar toch iets krampachtig, omdat hij de avond te voren op het trouwfeest van broer Jurgen (nog een ex-zwaarddanser) de bloemekes iets te veel had buiten gezet: Herwig Bauweraerts, goed voor 12 keer. Dat was kop vijf. Zes wou er dit jaar ekstra goed op staan: Jan Leys verdiende dit jaar zijn zilveren medajje! 0ok 7 torent hoog boven de rest uit: nog een Gerené; Mark ditmaal, ook al goed voor vier keer. Acht hoort toe aan de figuur van Frank Van den Hof, nu ook trommelaar, ex-zwaarddanser. Negen, half weggedoken achter een engelse klak: de big boss, Renaat Van Craenenbroeck (14 keer). Ook lachend, koppeke 10: Piet Bombeke. Ook veertien maal. Lachend wellicht omdat dit keer zijn volledige kop op de foto figureert! 11 is Mark Brijs. Ook boven de rest uitstekend met zijn drie deelnamen. 12 is een vreemde eend in de bijt: Ted Frost, de captain van het Grenoside-team. Welk nummer hoort er bij de meest vooraanzittende figuur? Dertien. Mark Van Orshoven (12). Of is 11 het narrengetal? Kop 14 hoort toe aan zijn beroemde tegenspeler: Pierre Timmerman, die er opvallend rustig bijstaat. Was dat misschien na de afbraak van het paard? (vier keer alweer!). Serjeus staat ook onze nummer twee (in de dans dan) op de foto: koppeke 15 hoort toe aan Leo Van Loon (zeven maal!). Zestien hoort dan weer toe aan een trommelaar: Piet De Gryse. Zeventien lijkt nog onder de indruk, dat hij zojuist de bronzen medajje mocht in ontvangst nemen: Paul De Bie of Polleke voor de vrienden. Nu wordt het echt moeilijk!!! De bril en de kuif die over Polleke's kop uitpiepen horen toe aan Mon Westers en dragen het nummer 18. 19, half weggestopt is één van onze nieuwelingen, Rudi Jacobs .Breed bebaard is nummer 20: Vince Stevenson, ons engels buitenbeentje, dat aan zijn tweede koer toe is. Nieuw is ook 21: Stefaan De Raedt. Rezerve-voordanser Walter Schraeyen draagt het volgende nummer. Hij bevestigde dit jaar zichzelf in de overname van Renaat’s taak bij twee uitvoeringen. Hij is al aan vier keer toe.
Zo zijn wij rond met de zwaarddansers, die op de foto konden. Blijven er nog twee figuren over, die jaar op jaar een deftige hand toesteken. 23 is Nadje Westers en 24 is Lieve-Tuur Van Velthoven.
Gaan wij de dansers tellen, dan komen wij aan het getal van 17. Zeventien dan, die op de foto voorkomen. Want zoals gezegd, er zijn weerom enkele ontbrekelingen. Wij noemen ze alfabetisch. Mark Hanssens, een oude rat met dertien deelnamen; Daniël Lytens, een spiksplinterfinieuweling; Herman Suetens. maar die was wellicht zijn zilveren medajje aan het vieren!
Hebben we nog één koppeke vergeten, dat van helpster Renke. Dat geven we dan meteen maar nummer 25. Zo hebben wij een rond getal.
Twintig dansers. Frank Claes was er dit jaar niet bij. Volgend jaar kompleet met vierentwintigen?
gasten
Fantasties is het geworden, de deelname van de Granoside-dansers! Het weer zat ook uitstekend mee. Zo konden wij hen laten optreden telkens vóór onze voorstelling in plaats van tussen onze voorstellingen door, zoals wij aanvankelijk van plan waren. Het was echter warm genoeg voor de toeschouwers om een dik half uur toe te kijken.
Hadden wij aanvankelijk een beetje schrik omwille van die éne viool en het zingen door één enkele man, dan viel dit op die Handschoenmarkt ongelooflijk mee. Het kontrast in sfeer tussen de beide voorgestelde vormen van reizwaarddans kwam prachtig tot zijn recht.
Hartelijk dank aan de Grenoside Men, die er werkelijk héél veel voor over gehad hebben om aanwezig te kunnen zijn. Vrijdagavond vertrekken, om zondagmiddag al weer te moeten opkramen: ik ben er zeker van, dat heel wat van ons het er niet voor over zouden hebben!
Dan ook niet te verwonderen, dat zij blij waren, toen het vijfde en laatste optreden voor hen aan de beurt kwam...
Wij hopen hen weer te zien volgend jaar in Malton op 13 en 14 mei en als alles verloopt, zoals zij hopen, dat maken wij wellicht een ommetje langs Grenoside!
Het sukses heeft ons al aan het dromen gezet: wij denken er aan voor 1984 een tsjechische groep zwaarddansers uit te nodigen. Traditionele dansers uit Strání! Daarover later meer.
Muziek
Na de toeloop van verleden jaar, was het bepaald kalm in het kamp van de muzikanten. Verscheidene onder hen kwamen in de latere uurtjes wel hun neus laten zien, maar hadden geen instrumenten bij. De vaste kern heeft dan ook dit jaar dubbel zo hard moeten werken. Bedankt, dames en heren, bedankt. Wij gaan geen namen noemen, want wij vrezen, dat dit niet kan gebeuren zonder één of andere goeie ziel te vergeten. En vermits wij niet graag iemand op zijn tenen trappen...
Van een paar muzikanten kregen wij te horen, dat zij niet wisten, dat het die dag zwaarddans was. Zij hadden graag meegespeeld, maar...
Daar zullen wij dus iets moeten aan doen.
Wat wij vooral misten dit jaar, waren de fluitisten... En Claudine Goche met haar draailier kon er dit jaar spijtig genoeg ook niet bij zijn.
Zetten wij dat volgend jaar eens allemaal op punt???
dank
1000keer bedankt, gij hulpvaardige handen en geesten, die de dag van 13 maart tot een sukses hebt helpen maken. Konden wij u verleden jaar al niet meer allemaal vernoemen, zonder vervelend te worden, dan is het dit jaar zo, dat wij hiervoor een ekstra edisie van 't Zweertdanserke zouden moeten uitgeven, met prakties niks anders dan namen, namen en nog eens namen...
Bedankt daarom, strijksters, reparatrices, keekbaksters, taartenaanbrengsters, reparateurs, opkuisers, gastenontvangers en gastenontvangsters, Hopsack, Tante Jos, barkeepers en barkeepsters, enz..., enz. . . , enz...
Een héél speciaal bedankingeske voor Herman Suetens, die voor een gloednieuw paard zorgde, nadat het vorige, tengevolge van Pierre’s geestdrift, de geest gegeven had. Het is een prachtstuk geworden, ook al wist Pierre het reeds gedeeltelijk af te breken. Nog andere handen hebben een beetje geholpen, dachten wij, zonder er 100 prosent zekers van te zijn. Wel een daverend applaus voor Herman’s dochter, die voor de drapering van het beest zorgde. Echt fantasties!
Nog een speciale felisitasie voor het runnen van de bar. De aflossing verliep dit jaar perfekt, zodat er geen lange gezichten moesten genoteerd worden... Knap zo!
En ook nog een spesiaal bedankje voor het ontvangstkomitee van de Grenosiders. Voor al die de moeite nam iemand te logeren, te eten te geven, rond te leiden, enz... Spijtig, dat de Grenosiders niet langer konden blijven...
En verder dan, nog eens bedankt, gij niet-vermoemde, nog eens ekstra dubbel en dik bedankt voor ik weet niet wat: uw entoeziasme, uw filmen, uw fotograferen, uw deelname... Dat dat allemaal zo makkelijk en spontaan kan is ons een grote steun. Wij kunnen u niet missen. Voor uw steun en simpatie en medewerking hebben wij woorden te kort om u te bedanken !!!
uit de familie
8 maart overleed in het Stuivenbergziekenhuis Victor Van Echelpoel, vader van Werner en Erik Van Echelpoel, twee ex-zwaarddansers. Wij bieden de familie van onze simpatizant, want dat was Fik, onze deelneming aan in het verlies dat hen treft.
zes
Ja, zes nummers lopen wij achterop! De drukke voorbereidingen voor de Tsjechoslowakijëreis zijn daar voor een groot gedeelte de schuld van. Zo liepen er maar eventjes drie ekstra nummers van de pers, waarbij zelfs een dubbelnummer. Maar wij willen dit in de kortste keren ongedaan maken. Verschiet dus niet, als ge het éne Zweertdanserke na het andere in uw brievenbus ziet schuiven....
redaksie:
renaat van craenenbroeck
vleminckveld 29 antwerpen
tl (03) 233 61 48